Zodoende ben ik met mijn vragen en pen en papier als mijn wapen de stad Maastricht in getrokken en ben ik mensen gaan interviewen. Ik wou erachter komen of mensen misschien dezelfde ervaringen hadden gehad als ik.
Ik had verwacht dat er op zijn minst een paar mensen zouden zijn met dezelfde ervaring als ik, Echter bleek dit niet zo te zijn. Wel zeiden veel geïnterviewde dat ze dit gedrag hadden gezien bij andere ouders en zich hieraan stoorde. Ook vonden ze het erg verveld voor die kinderen. Over het algemeen vinden de geïnterviewde ouders dat ze betrokken zijn bij de sport van hun kind en dat ze dit ook erg belangrijk vinden. En dat aanmoedigen geen kwaad kan. Daarnaast vinden ze doorgaans lol belangrijker dan dat hun kind presteert of niet.
Na de interviews begon ik me af te vragen of iedere ouder wel eerlijk antwoorden of dat iedere ouder dezelfde antwoorden zouden geven. Uit het programma ‘Heibel langs de lijn’ en het YouTube filmpje ‘Denken ouders en kinderen hetzelfde over sportplezier’, bleek dat de ouders die schreeuwen langs de lijn dit vaak zelf niet door hebben. Waarschijnlijk hadden die ouders uit het filmpje hetzelfde antwoord gegeven als de ouders die ik geïnterviewd heb.